Слоўнік
Артыкуляцыйны апарат - анатама-фізіялагічная сістэма органаў, якая ўключае гартань, галасавыя зморшчыны, язык, мяккае і цвёрдае неба, зубы верхняй і ніжняй сківіцы (гл. прыкус), вусны.
Артыкуляцыйная гімнастыка (русск: артикуляционная гимнастика)- сукупнасць адмысловых практыкаванняў, накіраваных на ўмацаванне цягліц артыкуляцыйнага апарата, развіццё сілы, рухомасці органаў, якія ўдзельнічаюць у маўленчым працэсе.
Нёба (русск: нёбо)-гарызантальная перагародка, якая раз'ядноўвае паражніну рота з паражніной носа і насавой часткі глоткі, агульная назва для двух анатамічных утварэнняў - мяккага і цвёрдага неба.
Пад'язычная аброць (русск: уздечка)- перапонка, якая знаходзіцца пад языком і злучае яго з пад'язычнай прасторай.
Парушэнне лексіка-граматычнага ладу мовы азначае складанасці ў словаўтварэнні (напрыклад, пры ўтварэнні памяншальна-ласкальных слоў); беднасць слоўнікавага запасу (неадпаведнасць яго узроставай норме); няздольнасць ўжываць у мове разгорнутыя фразы; будаваць поўныя сказы; выбудоўваць граматычна правільныя канструкцыі
Фанематычны слых (русск: фонематический слух)- здольнасць правільна чуць і пазнаваць гукі.
Трэмар (русск: тремор. ; ад лац. Tremor, «дрыгаценне») - міжвольныя, хуткія, рытмічныя вагальныя рухі частак цела або ўсяго цела, выкліканыя цягліцавымі скарачэннямі